Izzie’s eerste levensjaar

Mijn jongste kleinkind is ze, zéker wel!
en heus, het is een echte meid
Toch heet ze Izzie, van Isabel
Een soort genderneutraliteit

Opa is helemaal weg, dat is-ie
van Izzie’s ogen, Izzie’s blik
Het is, haast letterlijk, supervisie
Eén grote kinderkijkerskick

Ogen die zoeken, dan weer stralen
Die staren in verwondering
Die ontwaren, dan weer dwalen
Alsof ze ’t niet eens zijn onderling

Soms staat de schrik ook in haar ogen
want alles is nog vreemd en nieuw
Of hebben haar ogen haar bedrogen
als in a room without a view

Natuurlijk staan er soms de tranen
duidelijk zichtbaar in haar ogen
Maar dat zijn geen oceanen
Ze weet haar traantjes snel te drogen

En dan breekt door die gulle lach
Die glans, die verleidelijke blikken
Een blik die ik nooit eerder zag
Die je onontkoombaar weet te strikken

Edoch, de eerlijkheid gebiedt
om hier ruiterlijk te zeggen
dat je die blik wel degelijk terugziet
bij moederlief, niet te weerleggen

Maar Izzie lief, het is geen straf
om op je mamma Suus te lijken
Wat heet! Van prachtige komaf
Pront en praal om mee te prijken

Heel erg van harte, lieve Izzie
En weet dat ik van je geniet
You make me dizzy miss Izzie
met al dat moois in het verschiet.

Minne plus twee

Als Minne lief het zou beseffen
dat ik haar niet had toegedicht
dan zou voorwaar haar toorn mij treffen
voor ’t kwaad dat ik heb aangericht

Want ja, het was mij echt ontschoten
– niet dat ze pas jarig was –
maar wel het pact dat ik had gesloten
om te lopen in verjaardag-pas

We hadden het samen al gevierd
met het hele gezin in Zoutelande
De beruchte trap was zelfs versierd
Die traditie zal niet gauw verzanden

Maar wat een meid, Minne Mathilda!
Klein maar dapper, ten voeten uit
Als ik bij alle kleinkids stilsta
dan springt ook Minne’s snoet eruit

Qua guitigheid en pure wilskracht
Qua pit en vastberadenheid
Ze is onweerstaanbaar als ze lacht
Een leertempo als van een klimgeit

Ze steekt veel op van Lin en Manus
die haar letterlijk op handen dragen
En Minne laat hen maar begaan dus
omdat ze haar ontwikkeling schragen

Want ze mag dan Minne heten
ze is voor zeker niet de minste
Ze laat het niet vanbinnen vreten
en is misschien straks wel de slimste

In elk geval telt ze voor twee
Wellicht zowat de mooiste leeftijd
Je telt als kind al volop mee
met lak aan codes en correctheid

Bewegend op ontdekkingsreis
ter lering, vermaak en ter verstrooiing
De taal als middel tot ontplooiing
Met schieten heb je altijd prijs

Lieve Minne, je bent geweldig
Uniek in opa’s kleinkidsschaar
Want elk superlatief is geldig
in woord, karakter en gebaar

Liva Marie telt nu voor drie

Er maandenlang naar uitgekeken
maar nu telt Liva echt voor drie
Haar spanning is nu wel geweken
waardoor ik louter lol voorzie

Of is zo’n feestje toch ’n opgaaf
met al die aandacht en cadeautjes?
Waarbij ik uiteraard ook opdraaf
Want je zit op en je geeft pootjes

Toch ’n kolfje naar de hand van Liva?
want aandacht is ze toch gewend?
Het rijmt toch niet voor niets op diva?
Haar fanschare groeit toch fervent?

Maar ook al treedt ze op met verve
en heeft ze absoluut talent –
wil ze die aandacht wel verwerven?
’t Is op zijn minst ambivalent

Gelukkig is ze ook verlegen
in al haar onbevangenheid
En stribbelt ze geregeld tegen
Mengt ze haar flair met schuchterheid

Ze is zo heerlijk expressief
zowel qua taal als non-verbaal
Assertief, maar ook heel lief
Dominant en toch sociaal

Mijn hart had ze allang gestolen
doch hieronder is zij onweerstaanbaar
Niet enkel koren op mijn molen
Want wie valt er nou niet voor haar?

Een aubade aan haar zusje Izzie
Zo ontroerend lief, ook in gebaar
Volkomen wars van showbizzie
Je houdt het nauwelijks droog, voorwaar

Lieve Liva, mooie Marie
Heel erg van harte gefeliciteerd
Voorlopig tel je dus voor drie
Jij bent alles wat mijn hart begeert

<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Manus’ eerste lustrum

Manus Abel vijf jaar jong
Hij viert aldus zijn eerste lustrum
Als kleinkunstkind een reuzesprong
voor die kleine rooie bliksem

Hij is mijn favoriete kleinzoon
die lieve dekselse adonis
maar zit zo stevig op de troon
omdat-ie m’n enige kleinzoon is

De enige man in ons kleinkindland
en heeft het dus hard te verduren
Maar ’t lijkt alsof-ie ’t fijn vindt, want
’t is een charmeur(s), ook van nature

Wist hij zich eerst goed te verplaatsen
en verkleden in de meisjesrol
– de bal alleen maar terug te kaatsen –
thans is geen dino hem te dol

De Pokémons, dat zijn z’n vriendjes
Turtle Ninja is zijn held
Zijn dagelijkse dosis vitamientjes
waarop hij zeer wel is gesteld

Zijn fantasie is onbeperkt
van Rode Ridder tot Pikachu
Hij speelt gericht, nauwelijks opgemerkt
omringd door de hele ratjetoe

Op school moest Manus even wennen
maar ook daar vond hij zijn draai
Hij is niet van rakken en van rennen
Dat alléén vindt-ie maar saai

Hij houdt wel degelijk van ravotten
en heeft met judo zelfs een band
Er valt met Manus niet te spotten
al lijkt-ie toevallig daarin beland

Want reist het liefst toch in zijn hoofd
vertoevend in zíjn universum
In sprookjes waar hij zelf vast in gelooft
Verbeelding kent geen ultimatum

Het is, kortom, een héérlijk ventje
Een hartenbrekertje pur sang
Een onvervalst kleinkindtalentje
Mijn Manuslief, je leve lang!

Help, mijn lieveLin wordt zeven!

Met Lin, mijn kloeke kleinkindkoningin
kan ik mee lezen en mee schrijven
Dat was al zo en zal zo blijven
Ze is niet voor niets mijn eersteLin

Ik moet er dus rekening mee houden
dat lieveLin dit mee kan lezen
Ze heeft dat lang en breed bewezen
met de lectuur die ze verstouwde

Maar opa toch! ‘Lectuur’?, ‘verstouwde’?
Wat heeft ons Linneke daaraan?
Kent ze daarvan wel het bestaan?
Dat is toch veel meer ‘van het oude’?

Och, dat mag misschien zo wezen
maar aldus leert ze wel veel meer
Wordt ze nieuwsgierig in de leer
Da’s het geheim ook van het lezen

Je hoeft niet alles te begrijpen
want je slaat het toch wel op
En je laat het langzaam rijpen
Het brein dat kent geen woordenstop

Mijn lieveLin, je wordt al zeven!
Je gaat, schreef ik eerder, veel te snel
Maar jij hebt mij de kans gegeven
opa te zijn, besef dat wel

Jij was mijn kleinkindproefkonijntje
al klinkt dat ietwat oneerbiedig
Opa Heins oefenterreintje
voor als je blij was of verdrietig

Mijn eerste “weg jij!” in de schommel
Mijn eerste “hoppa!” op de wip
Mijn eerste wel heel erg vroeg kleinkindgestommel
Mijn eerste moment van onbegrip

Voor jou zong ik mijn eerste liedje
Trok ik mijn eerste gekke bek
Las voor mijn eerste Hans en Grietje
Jij gaf mij ’t eerst kleinkindfeedback

Mijn allereerste kleinkindfoefjes
die probeerde ik uit op jou
Zodat ik mijn latere kleinkindboefjes
veel gemakkelijker paaien zou

Mijn debuut bij jou als ‘klapopa’
die helemaal niet klappen kon
Een rare rol die ik verzon
als je je eten niet voldoende op ha

Toen ik opa ging zien als een beroep
zat jij kwetsbaar op de eerste rij
en kreeg je ‘grapopa’ er gratis bij
Jij at mijn eerste ‘puddingpoep’

“Hé kleine meid op je kinderfiets”
Een van mijn lieveLinslofzangen
“Met je haar in de wind en de zon op je wangen”
“Rij je me zomaar voorbij, fiedewiedewiets”

Heel erg van harte, lieveLin
en mocht je deze lofzang lezen
Bedenk, jij stond aan het begin
van mijn zielsgelukkig opa-wezen

Een veelbewogen jaar

 

Voor wie zijn enkel had verstuikt
was het al ‘een veelbewogen jaar’
Zo vaak misplaatst, zo vaak misbruikt
Zo kennen we er, nog wel een paar

Maar deze aflopende jaargang
was voor zeker veelbewogen
Het boze kreeg alsmaar meer aanhang
Zo werd de rede, van weeromstuit, meer ingetogen

Nog nauwelijks spoor van de nuance
Die bleef althans onderbelicht
Geen aandacht meer voor de coulance
Alsof beschaving was gezwicht

Maar ‘goed’, dit is een globaal beeld
Noem het een generalisatie
Weliswaar op grote schaal gedeeld
Doch niettemin interpretatie

Maar door het veld kleiner te maken
Beperkt tot mijn intieme kring
Weet ik de snaar fijner te raken
en vergaar vast unaniem waardering

Want ook wij kenden lief en leed
Verdriet en vreugde in extremis
Dood als een dief die door de ziel sneed
Een onverwacht extreem gemis

Over extremiteit gesproken
De kiem van leven is geboorte
Ons vijfde kleinkind is ontloken
Emoties in allerlei soorten

Aan Minne, Manus, Lin en Liva
werd Izzie ‘naadloos’ toegevoegd
Van de vijf alweer de vierde diva
Dat heeft mij geenszins echt misnoegd

Zo wordt de een (voor het geluk) geboren
en slaat voor de ander het leven stuk
Heeft de een plotsklaps haar lief verloren
Is de ander dronken van geluk

Broer Gerard was net pas begonnen
aan zijn voorwaar kleinkinderschaar
Ook hij had kleinkindpoëzie verzonnen
Liedjes voor Pom op zijn gitaar

In zijn hoofd zong Pom, Pom, Pom
Hij dacht al vooruit aan Pim, Pim, Pim
Zag Pom zich al roeren op de trom
Net als Pim, zo lief en slim

Dat dit abrupt is afgesneden
is een ontzettend hard gelag
Over hem praten in tijd verleden
Een echo slechts van Gerards lach

Het leven is vaak onrechtvaardig
Terecht maakt dit je somtijds boos
Kunnen accepteren is bewonderenswaardig
maar dat men uitgerekend jou uitkoos?!

Ik koester daarom onze rijkdom
én Gerards nagedachtenis
Is hij in beeld, zeg ik: “Kijk Pom”
Waardoor het misschien te verzachten is

Laat ons komend jaar verstoken blijven
van zulk een onverdraaglijk leed
Dan kan ik hopelijk ongebroken schrijven
dat verdraagzaamheid er echt toe deed

<><><><><><><><><><><><><><><><><>

– Dit is de enige, teruggevonden, voetbalteamfoto waar broer Gerard en ik samen op staan. Ook dat ‘staan’ is frappant, omdat wij allebei, afzonderlijk, op vrijwel alle andere teamfoto’s gehurkt zitten. Het is alsof we destijds – RKVVO-selectie midden jaren zeventig – hebben voorvoeld dat, áls we dan samen poseren, we er ook voor moeten gaan stáán.
Jullie zien Gerard tweede van links en deze jongeman derde van rechts.

Van harte welkom lieve Izzie

Je bent alweer tien dagen oud
Toch hield ik je slechts even vast
Ik ben al wel met je vertrouwd
want word steevast op beeld vergast

Da’s conform de moderne tijd
maar vooral toch de omstandigheden
Wees gerust, mijn lieve meid
Jij hebt daar niet onder geleden

Jouw opatijd die komt nog wel
Dan laat ik je echt nooit meer los
De tijd dat ik je wiegen ga komt snel
Vooropgesteld, ik win de toss

Want ze staan nu al te dringen
Ze vragen nu al om je hand
en willen naar je gunsten dingen
Blijf daar maar eens tegen bestand

Dit is dus nog maar een prelude
op wat er allemaal komen gaat
Straks komt de echte amplitude
Zodat men zeggen zal “Hij staat!”

Dat is dan voor een goed verstaander
Voor jou komt dit nog veel te vroeg
Maar je hebt nog heel wat voor de boeg
En opa, ach, wordt steeds verwaander