WAAR ZIJN DE DAMES ONDER D66? #1/2

Frisse, energieke vrouwen – soms nog jonge meiden – doen hun opmars in de landelijke politiek.  Het zijn er nog veel te weinig, maar mooi toch?  Het kan bij DWDD of bij PenW geweest zijn, maar ik keek  met bewondering naar Manja Smits, parmantig rechtop zittend naast onze nationale, schitterend schuierende schamperaar Maarten van Rossem. Manja is Tweede Kamerlid van de SP, pas 25 keer verjaard, maar onvervaard. Want wil je overeind blijven naast en tegenover Van Rossem, dan moet je van goeden huize komen.

Ook later passeerden regelmatig voor mij nog onbekende, maar daarom niet minder kordate jongedames namens de Socialistische Partij de revu. Toch heet de SP een wat behoudzuchtige, bijna antieke partij te zijn. Het vernieuwende, het vooruitstrevende komt zelfbenoemd van GroenLinks, D66 en zelfs de PvdA pretendeert een meer verfrissende koers te varen dan de SP. Oké, het gaat om het programma, om het gedachtegoed en om de maatregelen, maar toch. Bij verfrissen hoort toch ook een frisse (sorry) kop. Zelfs die van Emile Roemer frist op, niet dan?

Ook GroenLinks kan voor de dag komen met haar frisse-meid-beleid. Niet omdat Femke is verdwenen, integendeel! Die wist als geen ander ervaring en wijsheid te paren aan sprankeling en twittertwinkeling. Met Jolande Sap lijkt GL een zuidelijke kloon te hebben ingezet, maar haar moeten we vooralsnog het voordeel van de twijfel gunnen. Dan wel ophouden met het steeds maar weer inzetten van je moeilijke jeugd, Jolande! Maarrr, GroenLinks heeft Ineke van Gent! Die is boven alle partijen en leeftijden verheven. Eigenlijk het prototype van de SPolitica. Een helder verstand en vlotte babbel in een ontwapenende, no nonsense-gedaante. Eveneens gepokt in het Groningse, maar nog niet gemazeld, is daar Linda Voortman, die haar naam indachtig, ook nog wel even voort kan.

Bij de PvdA blijft Sharon Dijksma natuurlijk niet eeuwig jong, maar ze heeft toch al flink aan haar politieke weg getimmerd. Dat geldt evenzozeer voor Nehabat Albayrak, de flirtende staatssecretaris. Mijn favoriete PvdA-coryfee is evenwel Jette Klijnsma. Al is het maar om te logenstraffen dat een knap uiterlijk en jeugdigheid mijn voornaamste criteria zijn voor een geslaagde, aansprekende politica. Haar bevlogenheid en engagement waren voor mij zwaarwegende redenen om de partij trouw te blijven.

Zelfs bij de VVD en het CDA blazen de vrouwen hun partijtje volop mee. De VVD heeft de ministers – houd u vast! – Melanie Schultz-Maas Geesteranus (over wier naam ik geen grappen zal maken) en Edith Schippers.  En ze hebben het publiciteitskanon Jeanine Hennis- Plasschaert, die de laatste tijd niet van de buis weg is te slaan. Het CDA kan, zeker in verkiezingstijd, voor de dag komen met Mirjam Sterk en met name  Sabine Uitslag !, al staan daar dan weer wel Kathleen Ferrier en Gerda Verburg tegenover. Maar ook zij genereren bekendheid.

Blijft over de partij van de mannetjesmakers Hans van Mierlo, Hans Gruijters, Jan Terlouw, Gerrit-Jan Wolffensperger, Laurens-Jan Brinkhorst, Boris Dittrich en Thom de Graaf. En van de dames…? Binnenkort in dit theater.

Read Full Post »

WAAR ZIJN DE DAMES ONDER D66? #2/2

In deel 1 een keur van aansprekende, frisse vrouwen in de politiek.

Want waar zijn in hemelsnaam de verfrissende, aansprekende vrouwen bij D66?! Ik ken persoonlijk een weliswaar niet meer zó jonge, maar zeer capabele, aimabele én vrouwelijke fractievoorzitter in Zeist. En zo zullen er vast nog wel meer zijn in den lande. We hebben grand old lady Els Borst en, niet te versmaden, Winnie Sorgdrager. We waren verdeeld over Lousewies van der Laan, wier pièce de resistance het ten val brengen van Balkenende II was. Maar verder is D66 toch vooral een mannenpartij!? En ook een partij van mannen voor mannen, want we zien veel meer een homogeen (gelieve dit woord niet letterlijk te nemen) dan heterogeen gezelschap. Wat weer wel zeer vooruitstrevend is.

Oké, we hebben Pia Dijkstra. Ongetwijfeld een kundig politica en mediagen(er)iek met haar – maar toch vooral op de – achtergrond.  Net zoals de andere dames van de huidige D66-fractie. Het jonge talent moet komen van Wassila Hahchi, al belooft een gewezen ambtenaar van het jaar meer bureaucratische expertise dan inhoudelijke bevlogenheid.

Magda Berndsen maakte vooral furore door haar opmerkelijke switch van burgemeester naar politiekorpschef en Fatma Koser Kaya haalde de nieuwspagina’s door vermeende voorkeurstemmen onder Turkse invloeden. En volgens een uiterst talentvolle Junior Beleidsmedewerker mag ik ook zeer zeker D66′ ‘Europese trots’ Sophie in ’t Veld niet vergeten.

Stientje van Veldhoven?? Die verdient haar vermelding in deze overigens geheel gratis vertrekte D66-propaganda uitsluitend vanwege haar naam van een vertrouwd familiair klinkende afkomst. Maar ook bij haar overheerst het ambtelijke en het diplomatieke. Nochtans is getalsmatig de man-vrouwverdeling in de fractie volledig in evenwicht.

Meer significant is de verhouding bij de Jonge Democraten: 6-3  in het voordeel van de mannen. Nóg saillanter is de functieverdeling. De dames figureren ‘slechts’ als secretaris en persvoorlichter. Kortom: waar andere partijen werk en de sier maken van en met aansprekende, vaak nog jeugdige politica’s, daar laat het toch nog relatief jonge D66 het schromelijk afweten op dit gebied. Je zou kunnen stellen dat de politica’s bij D66 nou niet bepaald de kroonjuwelen zijn.

En natuurlijk heeft Mazuro daar een mogelijke verklaring voor. D66 is namelijk vooral een cerebrale, cognitieve, pragmatische partij. Men bedrijft de politiek meer met het hoofd dan met het hart. En emotie leidt zelden tot promotie. Mannen zijn van nature nu eenmaal veelal geneigd tot promotie: van strijd en competitie; van macht en invloed; van brainstormen en strategieën. Vrouwen gooien doorgaans, hoe clichématig ook, toch meer gevoel, intuïtie en sociaal instinct in de strijd. Dat de meer cerebraal, pragmatisch ingestelde vrouwen  zich wel tot D66 aangetrokken voelen, lijkt  mijn analyse en screening dan ook te bevestigen.

Als schier automatische reflex zal de reactie zijn dat de media aan de Dames66 niet genoeg ruimte en gelegenheid biedt. Dat een serieuze boodschap tegenwoordig niet scoort. Maar da’s te gemakkelijk. Want we zien Alexander De Grote Mediator te pas en te onpas zijn voordracht houden. Overigens behalve onlangs in een Ander NL. Misschien moeten de vrouwen binnen D66 wat meer op de man spelen. En  Pechtold een toontje lager doen zingen. Weg van de ‘backing vocals‘-positie en op naar het front! Als heuse amazones. Met het hoofd, maar vooral ook met het hart. We wachten in spanning af.

Read Full Post »

MAZURO’S MEMORIAM MOULIJN

Spraakloos, uitval en verlamming
Je schrikt je plotsklaps een beroerte
Doodsangst, wanhoop en verstramming
Vergankelijk voetbal, het ontroert me

De analogie is de tragiek
Een breekbaar brein is als een wedstrijd
Waaronder zelfs de-sterkste-wet lijdt
De Kuip verwordt tot een kliniek

De pure angst om te verlammen
Bij een levensgrote kans
Spanning, zelfs bij autogrammen

Coen Moulijn was heel wat mans
Maar gelijk speciale hersenstammen
Pas met bal aan voet écht in cadans

Read Full Post »

MAZURO MIJMERT OVER HET BREIN VAN COEN MOULIJN

HET BREIN VAN COEN MOULIJN

Hoe vormt nu Coentjes hersenpan
het beeld dat door het midden stipt?
Zou ’t dat zijn brein verversen kan
hoe stijlvol hij naar binnen glipt?

Verdringt zijn brein de stroeve stress
waarmee hij kwiek, maar kwakkelend kampte?
Terwijl Miera hem de grond in stampte
Ziet hij zichzelf op het bordes?

De Kuip die houdt haar adem in
Zal het de laatste dribble zijn?
Heeft hier de langste adem zin?

Gaat Coentje terug naar straat en plein?
Komt hij weer uit bij het begin?
Dat weet alleen maar Coen Moulijn

Read Full Post »

LOOKALIKES #7: Rutger de Bekker/Oliver Maltman

Er zijn van die mensen die vooral, of zelfs alleen maar, in bewegend beeld op mekaar lijken. Je ziet hen in een film of op een video en verdomd! Twee druppels water! Je denkt: bingo! Ik heb er weer twee te pakken. Twee fotootjes zoeken en klaar is Kees. Mooi niet dus. Want van Rutger de Bekker (video boven) en Oliver Maltman (video onder) zijn ten eerste nauwelijks foto’s te vinden. En segundo: die er zijn, lijken vaak nergens op. Ik bedoel, die illusteren nu niet bepaald mijn looka-gelijk. En met name Rutger verkeert continu in andermens gezelschap.

Rutger links, onder Giel ‘nog met pet’ Beelen en Stuart daarnaast. Dat lijkt toch al ergens op, niet dan? Maar allez hè! Ik zag het toch duidelijk! Want een lookalike-believer wil altijd en overal zijn gelijk halen. Daarom de zoektocht naar geschikt film/video-materiaal. Maar mijn beide comparanten lijken nu niet bepaald solisten qua shots. De foto-schaarste duidt daarop. Van Rutger De ‘Vliegende Panter‘ Bekker  is dat logisch als zijnde lid (geweest)van een triootje. Van acteur Oliver Maltman is dat een beetje vreemd, hoewel de man nou niet bepaald bekend staat en nog minder oogt als een echte filmster. We maken nader kennis met beiden.

Rutger de Bekker is dus vooral bekend geworden als een van De Vliegende Panters. Het baanbrekende cabarettrio, waarin Rutger vaak de schlemielige, sullige rol voor zich opeiste. Al zal ie eerder vaak door de andere Panters in die hoek zijn gedreven. Rutger was vooral het muzikale hart en brein van en achter deze vaak razende roofdieren. Niet zonder trots zij vermeld dat Rutger in de wieg is gelegd in dezelfde woonplaats als uw scribent. Veldhoven dus. Of ie daar zelf ook trots op is..? Waarvóór Rutger in de wieg was gelegd, was evenwel snel duidelijk.”Ik ben Rutger de Bekker en ik word later gekkebekkentrekker”. Maar nu hij is uitgevlogen, heeft ie zich helemaal op het produceren en componeren van muziek toegelegd. En heeft tezamen met een hele horde Brabo’s Amsterdam bezet, alwaar hij een muziekstudio bedrijft.

 De Britse acteur Oliver Maltman – zogenaamd geheelonthouder – lijkt met zijn uiterlijk eveneens gedoemd tot satire en komedie. Hij verdiende zijn sporen reeds in prijswinnende tv-comedy’s als Star Stories, The Kevin Bishop Show en Heroics. Zijn meest recente huzarenstukje is echter een serieuze, weliswaar bescheiden, maar daarom niet minder saillante rol in de sublieme film Another Year van Mike Leigh. Deze had Oliver al eerder een rolletje toebedeeld in Happy-Go-Lucky. In Another Year speelt hij Joe, een sympathieke, empathische, ietwat saaisullige zoon van het echtpaar Tom en Gerri. Eigenlijk is de lookalike-nominatie van Maltman slechts een alibi om deze werkelijk magistrale film te prijzen en van harte aan te bevelen. Verbluffende staaltjes acteerwerk in een troostrijk treurigstemmende film. Gaat dat zien!!

Niet toevallig zijn deze lookalikes in de satirischhumoristische hoek terechtgekomen. Sul, saai, suf, schlemielig. Het hangt aan hun kont en dan sluit zich het verbond. De pineut-factor van de underdog-actor. Toch lijken beiden zich te ontworstelen aan dit stigmatiserende imago. Ogenschijnlijk gaat dit zowat gelijk op. Voorwaar een lookalike in alle opzichten!

Read Full Post »

DUIZENDMAAL TIEN HEBBEN HET LICHT GEZIEN!

Met lichtelijke gêne, maar toch vooral onverholen trots mag Mazuro aankondigen dat reeds enkele dagen terug, ongezien en onopgemerkt, de 10.000ste bezoeker bij heinscatchup is binnengeglipt! Mocht u het zijn geweest, het zij u van harte vergeven. Sterker nog: mij passen slechts nederige excuses voor het feit dat ik u zonder de nodige egards heb laten passeren. Oké, het is in de periferie en in de schaduw van WikiLeaks, maar ik loop nog vrij rond. En eenmaal komt het lek boven.

Hoe dan ook: alle zeer gewaardeerde bezoekers,  van heimelijk, eenmalig, onregelmatig tot trouwvast,  hartelijk dank voor uw aandacht en vaak hartverwarmende, stimulerende reacties. Dat ik mij klaarblijkelijk mag verheugen in bovenmatig feminiene belangstelling, doet mij als erkend vrouwvriendelijke en – lievende wereldburger uiteraard veel deugd. Daarbij lijkt lezen, zoals dat thans, hevige jeuk veroorzakend wordt aangeduid, een ‘vrouwending’. Neemt niet weg dat ik er gaarne in zou slagen om het masculiene bezoekersgehalte op te krikkken. Of in elk geval een herenakkoord zou kunnen sluiten, waarin de wel degelijk bestaande, mannelijke heinscatchup-volger uit de kast durft te komen. Ik haat het woord, maar toch: noem het maar Mazuro’s missie.

Hoe kan deze missie effectiever worden vormgegeven en deze historische gebeurtenis beter worden opgeluisterd dan met een lookalike–aflevering over twee evenzo opmerkelijke als attractieve vrouwspersonen.
Met nogmaals mijn welgemeende dank voor uw belangstelling te hebben uitgesproken, groet ik u allen. Blijf het volgen, want Mazuro’s schrijversdrang is onweerstaanbaar en de bronnen schier onuitputtelijk. Hopelijk is dit tot wederzijds genoegen!

Read Full Post »

NOG MEER VERANTWOORDING

Trouwe volgers en geïnteresseerden van het feuilleton Over bezorgd en onwel zijn hebben wellicht de indruk gekregen dat dit de uitingen zijn van een gefrustreerde ex-werknemer van Severinus. Van een zwaar teleurgesteld iemand die vanachter zijn toetsenbord bezig is met de kille afrekening. Niets is minder waar. Zoals ik al eerder heb opgebiecht, ligt Severinus, met al  personen en haar geledingen, mij na aan het hart. Dat kan ook bijna niet anders als je er ruim 30 jaar hebt rondgelopen. Maar aangezien ik nu eenmaal het principe huldig dat juist je beste vriend(in) jouw meest kritische benadering verdient en ik een fanatiek beoefenaar ben van het motto”Was sich liebt, das neckt sich“, moet dus ook Severinus zich mijn scherpslijperij laten welgevallen. 

Soms kreeg ik te horen dat het wel heel veel over mezelf gaat en ging. Maar als je het over anderen hebt, gaat het ten principale ook altijd  over jezelf en omgekeerd. Mijn insteek is echter steeds (geweest) om mijn persoonlijke zaken breder te trekken, in een context te plaatsen. Een context die het persoonlijke overstijgt en waardoor (verkeerde of scheefgegroeide) patronen en systemen worden blootgelegd.
In elk geval kan mij niet worden verweten dat ik natrap of het nest bevuil, want de columns die ik al tijdens mijn actieve carrière schreef, vormen het onomstotelijke en levende bewijs van het feit dat ik mijn geliefde al tijdens onze relatie nekte. Waarvan akte.

Read Full Post »

VIJFDUIZEND POINTS OF VIEW!!

Hoera!!! Heinscatchup heeft haar eerste mijlpaal bereikt door de 5.000-ste bezoeker te mogen verwelkomen! En daar is Mazuro best een beetje trots op. Ook al is het dan voor een weblog een tamelijk bescheiden aantal, er zijn legio lotgenoten die met veel minder graag geziene gasten genoegen moeten nemen. Daarbij heb ik het ook nog vrijwel geheel op eigen kracht moeten doen, mijn geweldige zoons Teun en Bram niet te na gesproken. Zij hebben mij destijds voor dit blog gezet en hun digitale ondersteuning was onontbeerlijk.

Toch moest het verder uitsluitend komen van mijn eigen tweevingerige vindingrijkheid. En dus niet van bijvoorbeeld Severinus Veldhoven, waar ik niet alleen ruim 30 jaar heb gewerkt, maar bovendien jarenlang in mijn vrije tijd vele columns voor het informatieblad heb geschreven. En dat ging toen nog met de pen en later kon het (niet altijd) de eenvingerige toets der kritiek doorstaan. Tel uit je tijdswinst!

Men bleek daar destijds niet bereid om ook maar enige aandacht aan mijn weblog te schenken. Het zou niet Severinusgerelateerd genoeg zijn! Nou ja! De trouwe lezer weet wel beter en de grond onder Severinus wordt alleen nog maar heter. Ach nee, dat is flauwe kul. Mijn bevindingen zullen zo objectief mogelijk worden vereeuwigd en mijn rancune zal ik in elk geval in beschaafde termen sublimeren. Neemt niet weg dat Severinus zich in deze allesbehalve schappelijk en erkentelijk heeft opgesteld. Maar wat niet is, kan altijd nog komen, zullen we maar zeggen.

Misschien was u of jij wel de 5.000-ste, maar dat kan ik helaas niet achterhalen. Heb je echter op de vroege morgen van deze gedenkwaardige 8e mei 2010 op mij afgestemd, dan zat je in elk geval dicht in de buurt en mag je je ook een beetje jubilaris voelen. Ik hoop dat jullie mij trouw zullen blijven volgen en dat ik dit vertrouwen waard zal blijken te zijn in de verdere toekomst. Aan de kwantiteit zal het niet liggen, maar ik doe mijn best om ook de kwaliteit en de variëteit niet uit het oog te verliezen. Hartelijk dank voor jullie lees- en reactiebereidheid tot dusver en wees zoals immer hartelijk gegroet en tot genoegen!

Mazuro

Read Full Post »