TRAMLIJN BEGEERTE – Jos Versteegen

Noot vooraf Mazuro: Onderstaand gedicht is mij toegestuurd door zus Dineke in een reactie op mijn sonnet Een klip en klinkklare kleindochter. Fraai genoeg om speciaal onder uw aandacht te brengen. Al is het maar om te laten zien dat het helemaal rijmt zonder het te laten rijmen. Met dank aan Dineke en natuurlijk vooral aan Jos Versteegen.

Tramlijn begeerte

Lijn 2. Ik zie de jongen gaan,
hij skeelert door een najaarsdag.
de straat vol blad en kleine meisjes.
De zon lift mee op stekelhaar.

Zijn rugzak is een kunststof wasbeer
die angstig aan zijn schouders kleeft.
Zakmes en sleutels, aan een ring,
slaan ritmisch op zijn korte broek.

Met zwier schaatst hij de tram voorbij,
zijn benen, lang en glinsterend,
zo vreemd en zeldzaam in november.

Lijn 2 scheert langs de jongen, stopt.
Daar is de jongen weer, passeert.
Hij heeft mij zesmaal niet gezien.

Read Full Post »